سرِ سوزنی اگر مرا می خواست؛

زمین و زمان را به هم می دوختم ..

آرامم مثل مزرعه ای آفت زده؛

دیگر نگرانِ داس ها نیستم ...

چه ساده دورم می زدند کسانی که فکر می کردم دورم می گردند...!

فکر می کردم تـو همــدردی؛

ولی نه! تــو هــم؛  دردی ...

شده‌ام خارپشتی که تیغ‌‌هایش؛

دنیای امنی برایش ساخته؛

اما؛

حسرت نوازشی را

بر دلش گذاشته است ...

مجنون؛

همیشه مرد نیست؛

گاهی؛

مجنون؛

دخترکی تنهاست؛

که زمانی لیلی کسی بود ...!

قرن هاست؛ جستجو گر آدم هستم؛

تا لذت خوردن یک سیب سرخ را با او تجربه کنم؛

قرن هاست ...!

مشکل از من نیست؛

نه من؛

نه سیب سرخ؛

نه شیطان؛

تو نایاب شدی آدم ...!

گر همسفر عشق شدی مرد سفر باش؛

هم منتظر حادثه؛ هم فکر خطر باش ...

ای کاش انسانها؛

همان قدر که از ارتفاع می ترسیدند؛

کمی هم از پستی هراس داشتند ...!

در این شهر صدای پای مردمی است؛

که همچنان که تو را می بوسند؛

طناب دار تو را می بافند؛

مردمی که صادقانه دروغ می گویند؛

و خالصانه به تو خیانت می کنند؛

در این شهر هر چه تنهاتر باشی؛ پیروزتری ...

«دکتر علی شریعتی

بغض هایت را برای خودت نگه دار؛

گاهی سبک نشوی، سنگین تری ...

دگـر تـقدیـر را برای نیامدنت بهانه نکن؛

مرد باش و بگو؛ نخواستی و نیامدی ...